Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

Προσευχή πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν

Προσευχή πρός τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν

Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Σωτήρα τοῦ κόσμου, ὁμοούσιε καί γεννητέ τοῦ Πατρός, διά τῶν ἀκτίστων θείων ἐνεργειῶν Σου παρέχεις τήν κάθαρση καί τόν φωτισμό τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κύριε, διά τῆς θείας γεννήσεώς Σου ὑπό τῆς Θεογεννήτριας Μαρίας προσφέρεις τήν λύτρωσιν τοῦ κόσμου ὅλου. Ἡ ἐνανθρώπισή Σου μέ τή φωτεινή διδασκαλία Σου, τά ὑπερφυή θαύματά Σου, τή θεία Σταύρωσίν Σου, τήν Ζωηφόρο Ἀνάστασίν Σου ἀναίρεσε τήν δύναμη τοῦ διαβόλου καί μᾶς εἰσήγαγες ἐλευθέρως στήν οὐράνια Βασιλεία Σου μέ τή φωτοειδή Θεότητά Σου. Διέλυσες τό σκότος τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ἐνέκρωσας κάθε διαβολική ἀπειλή.

Κύριε, Ὁμοούσιε καί Σύνθρονε τοῦ Πατρός χάρισε ἀφθόνως τήν θεία χάριν σου στήν θλιμμένη ψυχή μου ἀπό τίς ἁμαρτίες γιά νά ζήσω μέσα στήν εὐωδία τοῦ οὐρανίου Παραδείσου Σου. Μή μέ ἐγκαταλείπεις μόνον μέσα στόν ἀόρατον πόλεμο μέ τίς δαιμονικές δυνάμεις πού στήνουν κάθε στιγμή παγίδες στήν ψυχή μου, γιά νά τήν φέρουν σέ ἀπόγνωση καί σέ πνευματική ἀκαρπία. Ἀλλά βοήθησέ με νά λυτρωθῶ συντόμως ἀπό αὐτές καί νά ζήσω μέσα στή γαληνευμένη θάλασσα τῆς μακαρίας εἰρήνης Σου.

Κύριε, ἐλευθέρωσέ με ἀπό κάθε θλίψη τῶν ἁμαρτιῶν μου καί κάθε λογισμό πού προσβάλλουν τή καθαρότητα τῆς ψυχῆς μου. Στεῖλε τό Θεῖο Φῶς σου μέσα στή σκοτεινή ψυχή μου, γιά νά τήν φωτίσεις μέ τή γαλήνη τῆς Χάριτός Σου. Πλούτισε βαθιά τήν ὕπαρξή μου μέ τή ζωογόνου δύναμής Σου τό νοῦ τῆς ψυχῆς μου, γιά νά μένω ἄγρυπνος πάντα στό καλό.

Κύριε καί Θεέ μου, Ἐσύ πού ἐφανέρωσες διά τῆς θείας ζωῆς Σου ἐπί τῆς γῆς τήν Τριαδική θεότητα στό κόσμο, δοξάζεσαι ἀπείρως ἀπό τούς εὐλαβούντας Σε. Γιά ὅλους αὐτούς δεῖξε εὐσπλαγχνικό ἔλεος καί φώτισε τή διάνοιά των νά ζοῦν θεαρέστως πάνω στήν ἁμαρτωλή γῆ. Χάρισέ τους δύναμη κατά τῶν δολίων δαιμόνων καί ἀντίσταση κατά τῶν παθῶν των.

Κύριέ μου, σκιρτᾶ ἡ ψυχή μου ἀπό ἀγάπη γιά Σένα, τόν μόνο ἀγαπῶντα ἡ καρδιά μου. Μέσα μου κυλᾶ ἡ ἀγάπη μου πρός Σένα τόν μόνο ἀληθινό Θεό καί Σωτήρα τῆς ψυχῆς μου. Νιώθω τήν ἀγαλλίαση τῆς φωτοειδοῦς χαρᾶς τῆς Θεότητός Σου νά λάμπει μέσα στή φτωχή ψυχή μου.

Κύριε, Θεέ τῆς ἀγάπης καί Βασιλεῦ τῆς αἰώνιας εἰρήνης, γεμίζεις κάθε πιστεύουσα ταπεινή ψυχή μέ τήν οὐράνια ἀγάπη Σου πού δέ συγκρίνεται μέ καμμιά ἀνθρώπινη σαρκική ἀγάπη. Προσφέρεις μέ ἀπέραντη καλωσύνη τή γαλήνη στίς ψυχές πού δέονται μέ ταπεινό καί παρακλητικό φρόνημα. Ἡ θεία ἀγάπη Σου εἰσέρχεται σά δροσερό ἀεράκι στίς ταπεινές ψυχές γιά νά τραφοῦν ἀπό τή δική Σου Παντοδυναμία. Ὦ! Κύριε τῆς ἀγάπης, πρόσφερε καί σέ μένα τό ἀσήμαντο πλάσμα Σου τήν ἀγάπη τοῦ Παραδείσου, γιά νά φλογισθεῖ ἡ καρδιά μου ἀπό τήν πύρινη ἀγάπη Σου. Διότι ὅλος ὁ οὐράνιος Θρόνος Σου εἶναι μιά πυρακτωμένη ἀγάπη πού δοξολογοῦν ἀπαύστως τά Φωτοειδῆ Σεραφείμ καί Χερουβείμ τήν Τρισυπόστατο Θεότητά Σου. Προσπίπτω μέ δέος μπροστά στήν ἄπειρη Φωτεινότητά Σου καί παρακαλῶ νά μέ δεχθεῖς ὡς τόν πιό μεγάλο μετανοημένο ἁμαρτωλό πού ζητᾶ τήν ἀγάπη τοῦ ἐλέους, γιά νά μέ σώσει ἀπό τή σκοτεινότητα τῆς κολάσεως.

Κύριε, τῆς θείας σεμνότητος καί Ἁγιότητος διέλυσε κάθε ἐμπόδιο στό δρόμο τῆς ζωῆς μου πού ζητᾶ τήν καταστροφή τῆς ψυχῆς μου. Μή μέ ἀφήνεις νά τυφλώνομαι ἀπό πάθη πού ἀπομακρύνουν ἀπό κοντά μου τήν θεία εὐλογία Σου. Εἶμαι ἀνήμπορος νά ἀρθρώσω ἀκόμη καί τή φωνή μου μπροστά σου, ὅταν βασανίζομαι ἀπό πειρασμούς διότι φέρνουν τήν καρδιά μου σέ θλίψη καί ἀδυναμία. Κυματίζομαι μέσα στήν ἀνεμοθύελλα τῶν πειρασμῶν καί βασανίζομαι ὅλος ψυχή καί σῶμα γιά νά ἐπιζήσω μέσα στήν ἀθλιότητα τοῦ βίου μου. Μήν μέ ἐγκαταλείψεις μόνον ἀλλά ἔλα ὡς καλός ποιμένας νά μέ σώσεις ὅπως ἔσωσες τόν Πέτρο ἀπό τήν ὀλιγοπιστία του μέσα στήν θάλασσα. Μήν κλείσεις τήν πύλη τῆς εὐσπλαγχνίας σου βλέποντας τήν τύφλωση τῆς ψυχῆς μου, ἀλλά ρίξε τό Θεῖο Φῶς Σου νά φωτίσει τήν ἄμοιρη ψυχή μου ἀπό τή βεβηλότητα τῆς καρδιᾶς μου μέ τά μύρια πάθη πού τήν κατακλύζουν πανταχόθεν.

Κύριε καί Λυτρωτά μου, γλύτωσέ με ἀπό τό πνεῦμα τῆς περιεργείας, τῆς ὑπερηφανείας καί κάθε βδελυρῆς ἐπιθυμίας τῆς σαρκός μου καί δῶσε μου πνεῦμα ταπεινώσεως, ζῆλο θεῖο, ὥστε ἡ ψυχή μου νά ἀγρυπνεῖ πάντοτε στίς θεῖες Σου ἐντολές. Διῶξε κάθε λογισμό ἀκάθαρτο πού προσβάλλει τήν ἀδύνατη ψυχή μου μέ τή θεία δύναμή Σου. Μή μέ ἀφήσεις μόνο μέσα στόν ὄλεθρο τῶν παθῶν μου, ἀλλά σαγήνευσε τήν καρδιά μου μέ τήν θεία ἀγάπη Σου, ὥστε λυτρωμένος νά ἐξέλθω ἀπό αὐτόν τόν κόσμον. Μή μέ ἀφήσεις νά μέ καταβάλλει ὕπνος ἀκηδίας καί ὑποκρισίας, ἀλλά βοήθησέ με νά ζῶ ταπεινά καί ἁπλά κατά τό Ἅγιον θέλημά Σου.

Κύριε καί Σωτήρα τῆς ψυχῆς μου, ἄφησε νά εἰσέλθουν στά ἔγκατα τῆς ψυχῆς μου οἱ ἀκτίνες τοῦ Θεϊκοῦ Φωτός Σου γιά νά ἁγιάσει ὅλη τήν ὕπαρξή μου. Διότι βλέποντας οἱ δόλιοι δαίμονες τήν φωτεινή ψυχή μου θά ὁμολογοῦν τήν ἀδυναμία τους, ὅτι δέν θά μποροῦν νά μέ πλησιάσουν.

Ἡ ζωογόνος δύναμή Σου προσφέρει στήν ψυχή μου τή χαρά τοῦ Παραδείσου καί τήν εὐλάβεια στήν καρδιά μου. Ἐξάγνισέ, Κύριε, μέ τήν Ἀκτινοβόλο παρουσία Σου τήν ἀκάθαρτη ψυχή μου καί γίνε ἀρωγός τῆς αἰωνίας ζωῆς μου.

Κύριε, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ, πού τά πάντα εὐεργετεῖς μέ τή θεία Σοφία Σου, εὐεργέτησε καί ἐμέ τόν ἁμαρτωλό δοῦλο σου πού παραπαίει μέσα στόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας. Γίνε δωρητής τῆς θείας εὐλογίας Σου καί τῆς ἀπείρου ἀγάπης Σου. Δώρησέ μου τήν εἰρήνη Σου, τήν ταπείνωσή Σου, τήν ἁπλότητα τῶν θείων λόγων Σου καί τήν εὐγενική διακονία Σου μέ τή θεία προσφορά Σου.

Κύριε, Ὑπερτέλειε καί Πάνσοφε Θεέ, μάθε μου τή δικαιοσύνη Σου, γιά νά ζῶ εἰρηνικά μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί νά διεξάγω ὅλες τίς ὑποθέσεις μου μέ πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως.

Κύριε, αἰώνιε Θεέ, καρποφόρησε μέσα στήν ψυχή μου τή θεϊκή γαλήνη σου, γιά νά ζῶ εἰρηνικά μ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Νά προσφέρω ἀγάπη καί ἔλεος, καλωσύνη καί εὐγένεια πράξεων, ὥστε νά ἀποφεύγω τίς παγίδες τῶν παθῶν πού φέρουν κακία, ὀργή, ἀδικία, μοχθηρία, ζήλεια καί ἄλλα πού δημιουργοῦν ἀκαταστασία στήν ψυχή μου.

Κύριέ μου, βοήθησέ με μέ τήν θεία Χάρη Σου, ὥστε νά ζήσω μέ μετάνοια καί ἀληθινή ταπείνωση τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μου.