Προσευχή εξομολογητική
Κύριε, πόσες φορές μέ ἐλέησες μέ τή θεία εὐσπλαγχνία σου. Μυριάκις ἁμάρτησα ἐνώπιόν σου καί ἐμόλυνα τήν ψυχή μου μέ τήν ἀμέλειά μου. Δέν παύω νά ζητῶ τό ἔλεός Σου γιά τήν ἀκάθαρτη ζωή μου καί νά μέ εὐλογεῖς στίς στιγμές τῶν ἀδυναμιῶν μου. Δέν προσέχω ὁ ἄθλιος πού Σέ πικραίνω μέ τήν ἄστατη ζωή μου. Εἶμαι ἀδύνατος καί πτωχός πού ζητῶ μέ τρόπο παρακλητικό τή θεία φώτιση νά πορεύομαι στό δρόμο τῆς ἀδιαλείπτου μετανοίας καί ταπεινώσεως. Πενθῶ γιά τίς ἁμαρτίες μου διότι δέν ἠξεύρω τί θά εἴπω ὁ ἀμελής τήν ὥρα τῆς κρίσεώς μου ἐνώπιόν Σου. Λύτρωσέ με τῆς αἰωνίου κολάσεως καί ἀνάγαγέ με στόν Παράδεισο τῆς Βασιλείας Σου. Μή μέ ἐγκαταλείψεις μέσα στό σκοτάδι αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλά βοήθησέ με καί πάρε με κοντά Σου γιά νά δοξάζω ἀπαύστως τή θεία δόξα Σου. Κλαίω μέσα στή σιωπή μου γιά τίς ἀδικίες πού ἔχω κάνει σέ Σένα, πού τόσο πολύ μέ ἔχεις ἐλεήσει εὐσπλαγχνικά. Πόσο εὔκολα ξεχνῶ τίς εὐεργεσίες Σου καί μεταπίπτω πάλι στίς ἁμαρτίες μου χωρίς ἐνδοιασμό καί συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μου. Κύριε, βοήθησέ με, τόν ἀδύνατο καί ἐγκαταλελειμένο στά πάθη μου. Σέ παρακαλῶ, μήν ἀδιαφορήσεις γιά τή φτωχή ψυχή μου, ἀλλά δέξου με μέσα στήν ἀγκαλιά τῆς ἀγάπης Σου, ὅπως τόν ἄσωτο υἱό. Δῶσε μου συγχώρηση ὅλων τῶν παραπτωμάτων μου καί ἔλεος γιά τήν ἁμαρτωλή ψυχή μου. Παραπαίω σάν τόν μεθυσμένο μέσα στά πάθη μου, πού δέ γνωρίζω ὁ δύστυχος πῶς νά λυτρωθῶ ἀπό αὐτά. Κλαίω γιά τήν πώρωση τῆς ψυχῆς μου καί τό σκότος πού μέ περιβάλλει ἀπό τά πάθη μου.
Μακρόθυμε Κύριε, σέ παρακαλῶ σῶσε με καί ἄνοιξον τήν καρδιά μου μέ τή γλυκύτητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ὥστε λυτρωμένος νά ἐξέλθω ἀπό αὐτόν τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας. Γίνε προστάτης τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς μου ὥστε νά φωτίζομαι ἀπό τή σοφία τῶν ἐντολῶν Σου καί νά διαφεύγω τίς παγίδες τοῦ διαβόλου πού μηχανεύονται μέ τά ἄπειρα ψεύδη τους τήν καταδίκη τῆς ψυχῆς μου.
Φιλάνθρωπε Κύριε, ἀπεγνωσμένα Σέ ἱκετεύω προσπίπτοντας στό ἔδαφος σῶσον με καί ἐλέησόν με! Νιώθω τήν ἀτιμία τῶν ἁμαρτιῶν μου νά κυριεύει τήν ψυχή μου καί νά πνίγομαι μέσα στήν ἁμαρτωλότητά μου καί φωνάζω: Κύριε, σῶσον με! Ἀπάλλαξέ με ἀπό κάθε κακία καί περιέργεια, θυμό καί ὀργή, ὑπερηφάνεια καί ραθυμία. Βοήθησέ με νά ζῶ μέ ταπείνωση καί ἀγάπη, μέ ὑπομονή καί θυσία, μέ περιφρόνηση τοῦ ἑαυτοῦ μου καί μετάνοια εἰλικρινή.
Κύριε τοῦ ἀνεσπέρου Φωτός, φώτισε τήν ψυχή καί τήν διάνοιά μου νά ζῶ ἀπαύστως μέσα στή φωτεινή Θεότητά Σου γιά νά νιώθω τή Θεϊκή λαμπρότητά Σου μέσα σ’ ὅλη τήν ὕπαρξή μου. Πυρπόλησε τήν καρδιά μου μέ τήν θερμότητα τοῦ Παναγίου Πνεύματός Σου. Κλαίω γιά τήν ἀγάπη Σου πρός ἐμέ τόν ἁμαρτωλό δοῦλο Σου, πού δέν παύεις νά μέ θερμαίνεις ὅλο μέ τό ζωογόνο Φῶς τῆς ἁγιότητάς Σου. Ἁπαλύνεις τήν ψυχή μου μέ τή θεία ἐπίσκεψή Σου καί μένω μετέωρος μέσα στόν κόσμο τῆς ἐσωτερικῆς κατανύξεώς μου. Σαγηνεύεις τήν ψυχή μου μέ τήν εὐλογημένη παρουσία Σου καί μένω σιωπηλός χωρίς νά ζητῶ τίποτα. Δοξασμένο, τό Πανάγιο Ὄνομά Σου! Ταπεινώσου ψυχή μου μπροστά στήν ἀνέκφραστη δόξα τοῦ Θεοῦ. Τά δάκρυά μου δέξου τα ὡς εὐχαριστία γιά τήν ἀφθονία τῆς θείας χάριτός Σου σέ μένα τό φτωχό καί ἁμαρτωλό δοῦλο Σου. Κύριέ μου καί Θεέ μου δέ ζητῶ τίποτα ἀπό τόν κόσμο παρά μόνο Ἐσένα νά ἀγαπῶ μέ ὅλη τήν καρδιά μου. Ἡ γλυκύτητα τῆς δόξης Σου διαπερνᾶ τή φτωχή ὕπαρξή μου πού ξεχνῶ τά πάντα γιά Σένα. Χάνομαι μέσα στόν κόσμο ἀλλά ζῶ μέσα στή γλυκύτητα τῆς κατανύξεως τῆς ψυχῆς μου. Καίγομαι μέσα στήν ἁμαρτία ἀλλά πυροῦμαι μέσα στό Φῶς τῆς ἁγιότητάς Σου. Ὅλος θερμαίνομαι ἀπό τή θεία χάρη, πού σταματᾶ τή σκέψη καί ἀφήνομαι στή σαγηνευτική ἀγάπη Σου πού δέ συγκρίνεται μέ καμμιά ἀνθρώπινη ἀγάπη. Ἡ θεία δύναμή Σου θεραπεύει τήν ἀσθένεια τῆς φύσεώς μου καί ἀπομακρύνει κάθε λογισμό πού προσβάλλει τήν ἁγιότητά Σου. Σέ δοξολογῶ, διότι λάμπεις μέσα μου μέ τή θεία παρουσία Σου καί ζεσταίνεις κάθε παγωμένη γωνιά τῆς ψυχῆς μου. Ὦ πανάγαθε Θεέ μου, ἔφερες τήν Ἄκτιστη θεία ἐνέργειά Σου, τή Θεία Ἀγάπη Σου νά κατοικήσει στή φτωχή ὕπαρξή μου. Σέ νιώθω ὡς εὐεργέτη καί ἐλευθερωτή τῆς ψυχῆς μου, πού ἔρχεσαι ὡς φωτεινός Ἥλιος νά μέ κάνεις ὁλόλαμπρο, ὥστε νά ζῶ διαρκῶς μέσα στίς ἀνταύγειες τοῦ Θεϊκοῦ Φωτός Σου. Τά πάντα εἶναι χαρά καί εὐτυχία κοντά Σου, μήν μέ ἀφήνεις μόνο ἀλλά ἄκουσε τή φωνή τῆς καρδιᾶς μου, πού σοῦ ὁμολογεῖ ταπεινά:
Κύριε, μακρυά Σου,
εἶμαι ἕνα τίποτα χωρίς Ἐσένα,
εἶμαι σκοτάδι πού δέ μέ ἀγγίζει τό Φῶς Σου.
Κύριε, εἶμαι χῶμα πού ἀναζητᾶ τόν οὐρανό τῆς Ἁγιότητάς Σου.
Κύριε, εἶμαι γῆ πού μέ πατεῖ ἡ ἁμαρτία καί δέν μπορῶ νά ὑψωθῶ στόν Παράδεισο.
Εἶμαι ἁμαρτωλός πού μέ τυραννεῖ ἡ ἁμαρτία μακρυά σου.
Εἶμαι θλιμμένος γιά τήν ψυχή μου, πού δέν κοιττῶ τά πάθη μου πού μέ φυλακίζουν στή φυλακή τῶν αἰσθήσεών μου.
Εἶμαι ἕνα μικρό πλασματάκι τοῦ Θεοῦ πού ἀναζητᾶ τήν προστασία τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ.
Εἶμαι ἕνα ἁμαρτωλό πλάσμα πού ἀναζητᾶ τό ἔλεος καί τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.
Θεέ μου, Σ’ ἀγαπῶ μ’ ὅλη τήν ψυχή καί τήν καρδιά μου καί τά πάντα ἀνήκουν σέ Σένα.
Κάνε μέ ὅ,τι θέλεις καί ὅπως θέλεις. Ὥστε τό θέλημά Σου γιά μένα νά εἶναι πρός σωτηρία τῆς ψυχῆς μου.
Μή μέ ἐγκαταλείπεις στίς παγίδες τοῦ διαβόλου, ἀλλά ἡ φωτεινή Νεφέλη τοῦ Παναγίου Πνεύματος νά μέ σκεπάζει καί νά μέ φυλάττει ἀπό αὐτές. Σ’ ἀγαπῶ μέ ὅλη τήν καρδιά μου καί ἀφήνομαι στά χέρια σου νά μέ πλάσεις ὅπως θέλεις Ἐσύ. Δέν παύω νά Σέ ἱκετεύω νά μέ μαθαίνεις νά ζῶ μέ ταπείνωση καί ἀγάπη. Προσφέρομαι σέ Σένα ὡς βωμός θυσίας, γιά νά καθαριστεῖ ἡ ψυχή μου ἀπό τίς ἁμαρτίες καί νά δοξαστεῖ τό Πανάγιον Ὄνομά Σου.
Ψυχή μου, μήν ἀφήνεσαι στούς κάθε λογισμούς πονηρίας, βλασφημίας, κατακρίσεως, ζήλειας, φθόνου, κακίας, ἐγωϊσμοῦ, ὑπερηφανείας, ραθυμίας, ὀλιγοπιστίας καί κενοδοξίας.
Ψυχή μου, μήν παύεις νά προσεύχεσαι ἀλλά νά δέεσαι μέ τρόπο ταπεινό καί ἀγαπητικό πρός τόν Κύριον, διότι εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου.
Ὦ, Θεέ μου! Μήν ἐγκαταλείπεις ἐμένα τόν ἁμαρτωλό, ἀλλά ἐνδυνάμωσέ με διά τοῦ Παναγίου σου καί ζωοποιοῦ Σου Πνεύματος, τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῶν ἁγίων Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ, Γαβριήλ καί Ραφαήλ καί πάντων τῶν ἀγγέλων, ἀρχαγγέλων καί ἁγίων, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλό δοῦλον Σ ου. Ἀμήν.
